Er leefde eens een volk met vreemde meningen in een ver land dat ik niet bij naam zal noemen, maar laten we zeggen dat het ergens in de Mexicaanse grensstreek was. Aanvankelijk waren ze met weinigen en verspreid, maar op een dag zette een van hen een klein rood hoedje op en verzamelden ze zich allemaal achter hem en werden het er steeds meer naarmate ze meer zelfvertrouwen kregen. Het was een lastige groep om bijeen te brengen, want egoïsme was alles wat ze deelden. Egoïsme en wapens. Maar hun leider met het kleine rode hoedje vertelde hen dat als ze zich allemaal achter hem zouden scharen, ze helemaal tot aan de hemel konden reiken, tot God, en als ze daar eenmaal waren, waarom zouden ze dan niet God worden? Dus verzamelden ze al hun rijkdommen, die talrijk waren, en begonnen ze een toren te bouwen die hen naar de hemel zou brengen en hen eeuwige macht zou geven over alle gewone mensen op aarde die hun ideeën niet deelden en de man met het kleine rode hoedje ronduit weerzinwekkend vonden. Maar God wilde dat niet. Hij stuurde een vloedgolf die de fundering van de machtige toren deed barsten, en alle hoopvolle hemelklimmers werden meegesleurd in de Golf van Mexico, samen met al hun egoïsme, hun geweren en hun kleine rode hoedjes. Daarna klaarde de lucht op, begon de zon te schijnen en werd de wereld weer goed.